Blik 1978/Lundaveiðar (kvæði)
Jump to navigation
Jump to search
- ÁRNI ÁRNASON,
- símritari:
- símritari:
- Lundaveiðar
- Er lagt skal upp til „Lunda“
- í langa veiðiför
- og fögnuð frelsisstunda
- er fleyi ýtt úr vör.
- Því úti-lífið lokkar
- þá ljómar ey og bær
- en innst í hugum okkar
- er endurminning kær.
- Háfur til handar
- hafinn er fljótt.
- Árgolan andar,
- útrunnin nótt.
- Háfur til handar
- En kátt er oft í kofa
- um kvöld við sólarlag
- og senn er mál að sofa
- unz sól rís næsta dag.
- Þá streymir hlýja um hjarta
- við hægan öldunið,
- er haf og himinn skarta
- í hljóðum næturfrið.
- Hér valdi virta „staði“
- hin vaska fjalla sveit
- er fuglinn ferðaglaði
- hóf för í sílisleit.
- Tveir hnoðrar heima bíða
- í holu af fornri gerð
- unz fiskinn silfur fríða
- þeir fá í morgunverð.
- Þó lognið riti rúnir
- á reidda mararsæng
- er blær við efstu brúnir,
- sem betur lyftir væng.
- Hér finnst þeim létt að fljúga
- — en frelsis vonin sveik —
- Þeir kurra dátt sem dúfa
- við dauða í næsta leik.
- Vindbára vék sér
- vestur um land.
- Lognaldan lék sér
- við Landeyjasand.
- Vindbára vék sér
- (Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings
- var birt í Bliki árið 1965.)